Voor onze kinderen

De staartdelingen doen ze tegenwoordig met streepjes erboven. Weer wat geleerd.

Mijn dochter kijkt me af en toe wat meewarig aan, vooral als ik iets mompel dat lijkt op 'vroeger deden we dat anders'. Maar ze snapt de staartdelingen en zoonlief maakt dapper een werkstuk waar hij maar af en toe hulp bij inschakelt. Samen kijken we ‘Klokhuis’, educatief en leuk! Hun werk beoordeel ik ook op netheid. Dat de juf er effe niet is niet wil niet zeggen dat we niet netjes hoeven schrijven natuurlijk. Ze zuchten dat ze dat heus wel doen hoor. En soms laten we de boel de boel en doen we bordspelletjes.

Jongleren

Zo goed en zo kwaad als het ging jongleerden we als ouders de afgelopen weken met werk en thuisonderwijs. Veel ouders konden thuiswerken, maar er waren ook ouders die hun beroep niet thuis konden uitvoeren. Ouders met cruciale beroepen konden hun kinderen naar de noodopvang brengen. En soms kwamen ouders ineens thuis te zitten omdat hun werk geen doorgang kon vinden. De horeca, de cultuursector, de evenementenbranche en de sport zaten immers op slot. 

'Stomme Corona'

Het waren dan ook weken van onzekerheid en soms van angst en verdriet. Veel mensen kennen immers in hun omgeving iemand die met COVID-19 in aanraking is gekomen. Onze kinderen vonden zeker de eerste weken erg moeilijk. Dat idee van die enge ziekte maakte ze onrustig, het feit dat ze afstand moeten houden, ook van de mensen van wie ze zoveel houden deed ze soms huilen. Er was het gemis van vriendjes, van sport, van leuke dingen. Een verjaardag kon niet gevierd en een nieuw neefje niet bezocht. 'Stomme Corona', hoorde ik hen soms boos verzuchten.

Fantastische onderwijzend personeel

Maar we sloegen ons er doorheen. Samen met het fantastische onderwijzend personeel dat alles uit de kast haalde om alle kinderen toch onderwijs te bieden. Samen ook met de mensen van de sportverenigingen die van alles verzonnen om toch thuis bezig te blijven. Samen met het Jongerenwerk en het ABC-team die hun challenges hadden. En samen met het Oranjecomité dat er voor zorgde dat die Koningsdag tóch wat werd.

Kniesoor

En ja, we mogen al die mensen echt een compliment geven. Even klappen in gedachten. Maar ik klap ook voor alle ouders van Alblasserdam. We gaan later terugkijken, het misschien aan onze kleinkinderen vertellen. Van die o zo rare en bizarre periode waarin we ineens met z’n allen thuis moesten blijven en zo ons best deden om onze kinderen die periode zo goed mogelijk door te helpen. Misschien hebben ze niet altijd alle sommen gemaakt en wellicht zijn niet alle werkjes helemaal nagekeken. Een kniesoor die daar op let. Ze zijn een van de gekste periodes in hun leven doorgekomen én hebben in veel gevallen ook nog hun staartdelingen geleerd.

Spanning

Samen met de mensen van het Centrum voor Jeugd en Gezin hebben we oog gehad voor gezinnen waarin spanning was. Ik hoop dat we de kinderen in die gezinnen in beeld hebben, maar dat is natuurlijk niet zeker. We kunnen niet achter iedere voordeur kijken. In deze tijd is het aan ons allemaal om een beetje op elkaar te letten. Om, als we zien dat iets niet klopt, aan de bel te trekken. Maar ook geldt voor ouders: schakel hulp in als het niet lukt. Om die hulp vragen is een teken van kracht.

Ordentelijk

Binnenkort gaan de kinderen weer naar school. Twee dagen in de week. Aan ons als ouders komt er dan een opdracht bij: te zorgen dat dat ordentelijk verloopt. Iedere school heeft de ouders van informatie voorzien over hoe de school het halen en brengen van de kinderen wil gaan doen. In hoofdlijnen komt het er op neer dat álle volwassenen altijd afstand van elkaar moeten houden, dat er geen ruimte is om met elkaar te gaan staan kletsen en dat de school en het schoolplein verboden terrein zijn voor ouders. Laten we dat met zijn allen doen.

Dorien Zandvliet,
Wethouder