Paardenmarkt

25 juli 2018. Mijn opa nam ons ieder jaar in de zomer mee naar de paardenmarkt in de Kerkstraat.

Ik herinner me, naast de paarden en het snoepgoed, het gevoel van 'vroeger', als we door de Kerkstraat liepen. En dan niet alleen door de Oude Toren, hoewel die prachtig is, maar door al die prachtige oude panden en plekjes. En ik vroeg me dan af wie er vroeger woonden en hoe die mensen dan leefden.

Historie

Sinds ik in Alblasserdam woon en werk, is dat gevoel van historie, van verleden, van het verhaal dat het dorp te vertellen heeft sterker geworden. Je kan, zeker rondom het centrum de hoek niet omlopen of je vindt er iets van historische betekenis. Van het scheepsbouwverleden, de Tweede Wereldoorlog, of gewoon van een schooltje waar kinderen jarenlang leerden en speelden of een winkeltje waar vroeger kruidenierswaren werden verkocht.

Dorp in beweging

Plekken die vertellen over een dorp dat altijd in beweging is, waar prachtige schepen gebouwd werden en mensen hard werkten, waar mensen verdriet en blijdschap hebben gedeeld en hun leven en hun toekomst vormgaven.

25 juli

En waar ze dus ook altijd veel plezier maakten. Die Paardenmarkt is namelijk heel oud. Al sinds de middeleeuwen vindt in ons dorp in de week van 25 juli de Paardenmarkt plaats. Eerst nog altijd op die datum omdat dat de naamdag van de Heilige Jacobus, beschermheilige van onder andere de ruiters, was. Later op de woensdag in de week van 25 juli.

Cultureel Erfgoed

Een evenement waar mensen nog altijd uit de verre omgeving op af komen om zich te vermaken. Niet voor niets is de Sint Jacobus Paardenmarkt door het Nederlands Centrum voor Volkscultuur en Immaterieel Erfgoed toegevoegd aan de Nationale Inventaris Immaterieel Cultureel Erfgoed. Dat betekent dat onze paardenmarkt belangrijk genoeg is om behouden te blijven, om te koesteren - iets wat Alblasserdammers uiteraard al lang wisten.

Opa

Ik denk nog vaak aan die uitjes met mijn opa. Aan komen fietsen bij de Oude Toren. Liefst zo vroeg mogelijk, anders was de Jan Hagel op - hoewel daar volgens mij genoeg van was voor het hele land. En dan langs de paarden, over de braderie en vanwege de drukte goed opa’s hand vasthouden. Gekoesterde herinneringen, het behouden in de toekomst waard.

Dorien Zandvliet
Wethouder